Isak Njutn (1643-1727)

Isak Njutn je bio jedan od najuticajnijih naučnika u istoriji, čije su ideje oblikovale temelj moderne fizike i matematike. Njegov rad na zakonu univerzalne gravitacije objasnio je kako sile deluju na daljinu i doveo do revolucije u razumevanju kretanja planeta i tela. Njegova knjiga "Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica" (Principi matematike prirodne filozofije) iz 1687. godine postavila je zakone kretanja koji se i danas koriste u fizici. Njutn je takođe dao značajan doprinos matematici, posebno u razvoju diferencijalnog i integralnog računa.

Albert Ajnštajn (1879-1955)

Albert Ajnštajn je bio teorijski fizičar čija je teorija relativnosti promenila način na koji razumemo prostor i vreme. Njegova specijalna teorija relativnosti iz 1905. godine uvela je koncept da su prostor i vreme povezani i relativni u odnosu na brzinu svetlosti. Generalna teorija relativnosti iz 1915. godine proširila je ovu ideju, objašnjavajući gravitaciju kao zakrivljenost prostor-vremena uzrokovanu masom i energijom. Njegova čuvena formula E=mc² pokazuje da su masa i energija ekvivalentni, što je fundamentalni princip moderne fizike. Ajnštajn je takođe dao doprinos kvantnoj mehanici, ali je ostao poznat po svom skepticizmu prema njenoj probabilističkoj prirodi.

Galileo Galilej (1564-1642)

Galileo Galilej se često naziva "ocem moderne nauke" zbog svojih pionirskih metoda eksperimenata i posmatranja. On je bio prvi koji je koristio teleskop za astronomska posmatranja, otkrivajući faze Venere, mesečeve kratere, Jupiterove mesece, i Sunčeve pege. Ova posmatranja podržala su heliocentrični model Sunčevog sistema, što ga je dovelo u sukob sa Katoličkom crkvom. U mehanici, Galilej je izveo eksperimente koji su pokazali da sva tela padaju istom brzinom u vakuumu, nezavisno od njihove mase, što je suprotno Aristotelovim idejama koje su dominirale više od 2000 godina.

Johanes Kepler (1571-1630)

Johanes Kepler je bio nemački astronom i matematičar čiji su zakoni planetarnog kretanja postavili temelje za moderno razumevanje kretanja planeta. Keplerovi zakoni, koji uključuju eliptične orbite planeta i njihovu promenu brzine tokom kretanja, bili su presudni za napuštanje geocentričnog modela univerzuma i prelazak na heliocentrični model. Njegov rad je takođe bio ključan za razvoj nebeske mehanike, a njegova knjiga *"Astronomia nova"* iz 1609. godine predstavlja značajan doprinos u ovom području.

Mihajlo Pupin (1858-1935)

Mihajlo Pupin je bio srpsko-američki fizičar, pronalazač i profesor na Kolumbija univerzitetu. Njegov najpoznatiji doprinos je u oblasti telekomunikacija, gde je razvio Pupinove kalemove, koji su omogućili prenos telefonskih signala na velike udaljenosti bez gubitka kvaliteta. Pupin je bio pionir u primeni elektromagnetne teorije u praktičnim uređajima i dao je značajan doprinos u razvoju rendgenske tehnologije, koja je omogućila detaljniju dijagnostiku u medicini. Njegova autobiografija *"Sa pašnjaka do naučenjaka"* dobila je Pulicerovu nagradu 1924. godine.

Nikola Tesla (1856-1943)

Nikola Tesla je bio srpsko-američki pronalazač jedan od najgenijalnijih pronalazača i naučnika u oblasti električne energije i elektromagnetizma. Njegov rad na naizmeničnoj struji (AC) izmenio je način na koji se električna energija prenosi i koristi širom sveta. Tesla je takođe istraživao bežični prenos energije, razvijajući ideje koje su daleko ispred njegovog vremena, poput bežičnog prenosa podataka i energije. Njegovi pronalasci, kao što su Teslina zavojnica, radarski sistemi, i mnogi drugi, imali su ogroman uticaj na razvoj modernog sveta.

Marija Kiri (1867-1934)

Marija Kiri je bila poljsko-francuska fizičarka i hemičarka koja je pionirski istraživala radioaktivnost. Bila je prva žena koja je dobila Nobelovu nagradu, i to u oblasti fizike 1903. godine za istraživanja na području radioaktivnosti. Kiri je kasnije dobila i drugu Nobelovu nagradu, ovaj put u hemiji 1911. godine, za otkriće elemenata radijuma i polonijuma. Njeni radovi su značajno doprineli razumevanju radioaktivnih elemenata i otvorili put za razvoj nuklearne fizike i medicinske primene radijacije.

Jean-Baptiste Joseph Fourier (1768-1830)

Fourier je bio francuski matematičar i fizičar, najpoznatiji po svojim radovima na teoriji toplote. On je razvio Fourierovu analizu, matematičku tehniku koja se koristi za dekompoziciju funkcija u osnovne talasne komponente. Ova analiza je osnovna za razumevanje mnogih talasnih pojava u fizici, kao što su svetlost, zvuk i toplotni talasi. Fourierov rad na teoriji toplote postavio je temelje za buduće studije termodinamike i bio ključan za razvoj matematike u fizici.

Džejms Klerk Maksvel (1831-1879)

Džejms Klerk Maksvel je bio škotski fizičar čija je teorija elektromagnetizma ujedinila električna i magnetna polja u jednu teoriju. Maksvelove jednačine opisale su kako se elektromagnetni talasi, poput svetlosti, kreću kroz prostor, što je dovelo do razvoja moderne fizike. Njegov rad je bio ključan za razumevanje elektromagnetnog spektra i bio je presudan za razvoj tehnologija kao što su radio, televizija i mobilne komunikacije. Maksvel je takođe dao značajan doprinos u statističkoj mehanici i termodinamici.

Pitagoreja

 Pitagoreja je bila drevna škola misli osnovana od strane Pitagore, poznatog grčkog filozofa i matematičara. Pitagorejci su verovali da su brojevi ključ za razumevanje kosmosa, što je uticalo na razvoj teorije brojeva i geometrije. Njihov rad na pitagorejskom trouglu i konceptu proporcionalnosti bio je od velikog značaja za kasniji razvoj matematike i fizike, posebno u razumevanju harmonije i proporcija u prirodi.

Arhimed (287-212 p.n.e.)

 Arhimed je bio drevni grčki matematičar, fizičar, inženjer i pronalazač, poznat po svojim doprinosima u geometriji, hidrostatici i mehanici. Njegova otkrića, kao što su zakon poluge, zakon uzgona, i formule za površinu i zapreminu različitih geometrijskih oblika, i dalje su relevantna u modernoj nauci. Arhimedov rad u oblasti matematike i fizike bio je ključan za razvoj naučnih metoda i tehnologije.

Ervin Šredinger (1887-1961)

 Ervin Šredinger je bio austrijski teoretski fizičar koji je dao značajan doprinos razvoju kvantne mehanike. Njegova Šredingerova jednačina opisuje kako se kvantna stanja sistema menjaju tokom vremena, što je centralni koncept u kvantnoj teoriji. Šredingerov rad je bio ključan za razumevanje ponašanja subatomskih čestica i postavio je temelje za razvoj moderne kvantne fizike. Njegov misaoni eksperiment poznat kao "Šredingerova mačka" ističe paradoksalne aspekte kvantne mehanike.

Nils Bor (1885-1962)

 Nils Bor je bio danski fizičar koji je razvio model atoma koji je opisivao elektrone kao čestice koje se kreću po diskretnim orbitama oko jezgra, sa energetskim nivoima. Ovaj model je bio značajan korak napred u razumevanju atomske strukture i kvantne mehanike. Bor je takođe dao važan doprinos razvoju teorije kvantne mehanike, posebno konceptima komplementarnosti i kvantnog skoka. Njegov rad je imao ogroman uticaj na razvoj fizike 20. veka i bio je ključan za napredak u oblasti nuklearne fizike.